ดูให้ดี พระองค์มี ที่หลังม่าน
อยู่ตลอด อนันตกาล ท่านไม่เห็น
เฝ้าเรียกหา ดุจเห่าหอน ตอนเช้าเย็น
ไม่รู้เช่น เชิงหา ยิ่งหาไกล
เพียงแต่แหวก ม่านออก สักศอกหนึ่ง
จะตะลึง ใจสั่น ถึงหวั่นไหว
จะรู้จัก หรือไม่ ไม่แน่ใจ;
รู้จักได้ จักปรีดี : "อยู่นี่เอง!"
เชิญพวกเรา เอาภาร การ "แหวกม่าน"
งดงมงาย ตายด้าน, หยุดโฉงเฉง
ทำลายม่าน อวิชชา อย่ามัวเกรง -
ว่าไม่เก่ง ไม่สวย ไม่รวมบุญ ฯ
มีนาคม ๒๕๔๗
ถามท่านก่อน
"นับสิบก่อน" ตอนเกิด อารมณ์แรง
นั้นย่อมแปลง อารมณ์ร้าย ให้ดีได้;
"ถามท่านก่อน" ตอนจะทำ สิ่งใดใด
นี่ความหมาย ตรงกัน ฉันรับรอง,
ถามท่านก่อน! นั่นถามใคร รู้ไหมเล่า?
คือทูลถาม พระพุทธเจ้า ในหม่อมขมอง
จะตรัสตอบ ถ้วนถูก ทุกทำนอง
ไม่ต้องหมอง หม่นใจ ไปจนตาย,
ตอนจะโกรธ จะละโมบ จะโง่เง่า
ตอนถูกเย้า ให้หมุนจี๋ เป็นผีร้าย
จะตีลูก หย่าคู่ ฯลฯ; อย่าดูดาย
ยั้งใจกาย "ถามท่านก่อน" ห่อนผิดเอย ฯ
เมษายน ๒๕๔๗
เกิดเหตุอะไร
เกิดเหตุอะไร อย่าตื่นใจ ไปตามเขา
ปัญญาเรา มีหน้าที่ พิพากษา
ต้องดูน้ำ ดูลม; ระดมมา -
พิจารณา เชิงชั้น หมั่นตริตรอง ฯ
ถ้ารู้หยั่ง อดีต อนาคต;
ปัจจุบัน จะถูกหมด สิ้นทั้งผอง
ยิ่งขันตี เมตตา มาประคอง
จะยิ่งมอง อย่างถูกควร ถ้วนทุกพันธุ์ ฯ
ในโลกนี้ ไม่มี อะไรเที่ยง
เหมือนมันเหวี่ยง ซ้าย-ขวา-เขว อยู่เหหัน
รู้จักหน่วง ถูกที่กลาง วางดุลย์พลัน
จะพ้นอัน- ตรายรอด ตลอดไป ฯ
พฤษภาคม ๒๕๔๗
จะอยู่ในโลก
พระดาบส สอนลูก: "จะอยู่ในโลก
ซึ่งโสโครก, ต้องระวัง ทั้งสี่สถาน:-
(หนึ่ง) ยาพิษ : สิ่งเสพติด ทุกประการ
ทั้งทางกาย ทางวิญญาณ เป็นการตาย ฯ
(สอง) เหวมืด คือเพศ ที่ตรงข้าม
เป็นกลกาม มืดหมก ตกจมหาย,
(สาม) เลนตม จมถลำ ลำบากกาย
คือลาภหลาย, ยศ, สุข, สรรเสริญ, ลวง
(สี่) อสรพิษ คืออิท- ธิพลชน
ที่อำนาจ เหนือคน นั้นใหญ่หลวง;
ทั้งสี่นี้ ระวังระไว ให้เต็มตวง
ให้ก้าวล่วง จะอยู่ได้ ในโลกคน" ฯ
มิถุนายน ๒๕๔๗
หน้าที่ของคน
หน้าที่ หนึ่ง ในฐานะ เป็นมนุษย์
ต้องได้สิ่ง สูงสุด ก่อนเป็นผี
ตามที่คน ควรจะได้ อย่างไรดี
ไม่เสียที ที่เกิดมา ประสาคน ฯ
หน้าที่ สอง ในฐานะ เพื่อนมนุษย์
ต้องช่วยกัน สูงสุด หยุดฉ้อฉล
ไม่ช่วงชิง ประโยชน์ใคร มาใส่ตน
มุ่งเอาผล มีเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ฯ
หน้าที่ สาม ตามฐานะ พล (ละ) โลก
ต้องช่วยกัน ดับโศก แห่งโลกหาย
ทำโลกนี้ ให้น่าอยู่ ดูสบาย
มีความหมาย โลกมนุษย์ สุดงามงด ฯ
หน้าที่คน คนหนึ่ง มีถึงสาม
พยายาม ทำให้เข้ม เต็มกำหนด
ให้เสร็จสิ้น ก่อนตาย ให้เรืองยศ
ได้ปรากฎ เป็นมนุษย์ ยอดสุดเอย ฯ
กรกฎาคม ๒๕๔๗
สำคัญที่วิธี
ผิดวิธี! ดีก็หาย กลายเป็นบ้า
สมน้ำหน้า ค้าดี จนดีหาย :
เรื่องดีดี คนโง่จับ ก็กลับกลาย
เป็นเรื่องร้าย อยู่ถมไป, ไยมิดู ฯ
ถูกวิธี! บ้าก็หาย กลายเป็นดี
กลายจากผี เป็นมนุษย์ สุดสวยหรู
เรื่องร้ายร้าย คนดีจับ กลับเหลี่ยมคู -
เป็นเรื่องดี ก็มีอยู่, ดูให้ดี ฯ
หาวิธี! อย่าท้อใจ, ที่ไม่อาจ
เพราะความโง่ ความขลาด นำวิถี
ถ้าสะสาง อย่างสูงสุด พุทธวิธี
พลิกโลกีย์ เป็นโลกุตร์ ทุกข์หยุดเอง ฯ
สิงหาคม ๒๕๔๗
การรู้ใช้ธรรม
เมื่อสู้รบ กับศัตรู สู้ด้วยธรรม
จะปลุกปล้ำ กันเท่าไร ไม่เสียหลาย
ถ้าสู้กัน อย่างนี้ ไม่มีตาย
ในสุดท้าย จะปรองดอง คล้องใจกัน
เมื่อป้องกัน ศัตรู รู้ใช้ธรรม
เป็นกำแพง เพชรล้ำ เลิศมหันต์
ป้องกันได้ สารพัด น่าอัศจรรย์
ป้อมค่ายมั่น กว่าสิ่งใด, ในโลกคน
เมื่อหลบซ่อน จากศัตรู อยู่กับธรรม
ไม่ระกำ ทุกข์เห็น สักเส้นขน
ช่วยปลุกปลอบ ชื่นชอบ ฉ่ำกมล;
ขอทุกคน จงมีธรรม ประจำตัว ฯ
กันยายน ๒๕๔๗
อย่า "ช่างหัวมัน"
อย่าบิ่นบ้า มัวแต่ว่า "ช่างหัวมัน"
ถ้าเรื่องนั้น เกี่ยวกับเพื่อน มนุษย์หนา
ต้องเอื้อเฟื้อ ปฏิบัติ เต็มอัตรา
โดยถือว่า เพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ฯ
การช่วยเพื่อน เหมือนช่วย ตัวเราเอง :
เมื่อจิตเพ่ง เล็งช่วย ทวยสหาย
ย่อมลดความ เห็นแก่ตัว ลงมากมาย
ทุกทุกราย อย่าเขวี้ยงขว้าง "ช่างหัวมัน" ฯ
เห็นแก่ตัว บางเบา ลงเท่าไร
ยิ่งเข้าใกล้ พระนิพพาน เห็นปานนั้น
รอดตัวได้ เพราะไม่มัว "ช่างหัวมัน"
จงพากัน ใคร่ครวญ ถ้วนทุกคน ฯ
ตุลาคม ๒๕๔๗
จง "ช่างหัวมัน"
จงยืนหยัด สลัดขว้าง "ช่างหัวมัน"
ถ้าเรื่องนั้น นั้นเป็นแหล่ง แฝงทุกข์ หนา
อย่าสำออย ตะบอยรับ จับเอามา
"ตัวกู" กล้า ขึ้นเรื่อยไป อัดใจตาย
เรื่องนั้นนิด นี้หน่อย ลอยไปมา
อย่าบวกเบ่ง เห็นเป็นว่า เรื่องฉิบหาย
เรื่องเล็กน้อย ตะบอยเห็น เป็นมากมาย;
แต่ละราย รีบเขวี้ยงขว้าง "ช่างหัวมัน"
เมื่อ "ตัวกู" ลู่หลุด ลงเท่าไร
จะเยือกเย็น ลงไป ได้เท่านั้น
รอดตัวได้ เพราะรู้ใช้ "ช่างหัวมัน"
จงพากัน หัดใช้ ไว้ทุกคน ฯ
พฤศจิกายน ๒๕๔๗
ติ-ติง-เตือน-ต้าน
รู้จักติ คนเขาตริ ตามเราตรึก
ติเพื่อก่อ คนเขานึก เป็นมิ่งขวัญ
รู้จักติง คนจึงกริ่ง เกรงใจกัน
ติงให้ทัน แก่เวลา มีค่าแรง
รู้จักเตือน คนไม่เบือน ใบหน้าหนี
เตือนอย่างดี สามัคคี ยิ่งเข้มแข็ง
รู้จักต้าน ให้ปลอดภัย เขาไม่แย้ง
จะยิ้มแฉ่ง เข้าหากัน ฉันเพื่อนตาย
แต่เดี๋ยวนี้ ติ-ติง เพื่อตัวเอง
ซ้ำอวดเบ่ง ย่ำยี บี้สหาย
เตือน-ต้าน-โต้ ด้วยโมหันธ์ ฉันสัตว์ร้าย
ยิ่งวอดวาย ไปด้วยกัน ทุกวันแล ฯ
ธันวาคม ๒๕๔๗
โชคดี ที่ได้ไหว้เขา
ถ้าไหว้เขา เราได้ การไหว้ตอบ
เป็นระบอบ แต่โบราณ ท่านขานไข
พระพุทธองค์ ทรงสอน ให้สนใจ
หมั่นทำไป สวัสดี ไม่มีจน ฯ
อีกอย่างหนึ่ง ทำให้ ใกล้นิพพาน
เพราะตัดรอน อหังการ ไม่พองขน
เป็นประจำ อยู่เสมอ ไม่เผลอตน
นับเป็นคน โชคดี หรือมีบุญ ฯ
คนส่วนมาก มือแข็ง เกร็งเอาไว้
ไม่ยอมไหว้, เบ่งบ้า วางท่าขุน
จนเขาเกลียด กันทั่วไป ไม่เกิดคุณ
เท่ากับดุน จิตกระด้าง ห่างนิพพาน ฯ
ผลการมีภาพ ขนาบกลอน
การจัดภาพ ฉัน, ขนาบ ข้างคำกลอน
เหมือนฉันนั่ง ว่าวอน อยู่ตรงหน้า
หรืออย่างน้อย คอยนั่ง ฟังสนทนา
หรือนั่งท้า ทาย, พนัน ฉันก็เอา
เมื่อเหลือบเห็น หน้าฉัน ท่านหมั่นนึก
ค้นความหมาย หลายลึก ไม่นึกเหงา
ยิ่งเห็นอรรถ ยิ่งสนุก สุขไม่เบา
มีกำไร หลายเท่า เข้าทำนอง -
มีกัลยา- ณมิตร ช่วยคิดกัน
ให้เข้าถึง อรรถอัน เกินสมอง -
ที่คนเดียว จะคิดได้, ช่วยไตร่ตรอง
จนคล้องจอง ปรมัตถ์ ชัดแก่ใจ ฯ
