002. ไทนุง หรือ ผู้นุง

ข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เวียดนาม "การเต้นรำพื้นบ้าน แซ่วไท (xòe Thái) ของกลุ่มชาติพันธุ์ไท (ไทดำ ไทขาว และไทแดง)" ในเวียดนาม ได้รับการขึ้นทะเบียนถูกเพิ่มในรายการ "มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ" โดย UNESCO หน่วยงานด้านวัฒนธรรมของสหประชาติ ซึ่งได้รับในระหว่างการประชุมครั้งที่ 16 ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันพุธที่ 15 ธันวาคม 2564 ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส. จาก ⁰².

       กระทรวงวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว ของเวียดนาม ได้ร่วมมือกับสี่จังหวัดภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนาม ได้แก่ เอียนบ๋าย ไลเจิว เซินลา และเดียนเบียน ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของวัฒนธรรมการเต้นรำ เพื่อรวบรวมและจัดทำเอกสารของ " ศิลปะการฟ้อนรำของชาวไทในเวียดนาม” เตรียมนำเสนอ UNESCO มาตั้งแต่ 4-5 ปีที่ผ่านมา แซ่วไท เป็นรูปแบบของการเต้นรำที่มีการเคลื่อนไหวที่มีลักษณะเป็นการล้อมวงเต้นรำ หรือเรียกกันว่า แซ่ววง.

       แซ่วไทเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ของกิจกรรมของมนุษย์ในชุมชน การเต้นรำมักถูกนำเสนอในพิธีกรรม กิจกรรมทางวัฒนธรรม ชีวิตและการทำงาน เช่น งานแต่งงาน เทศกาลในหมู่บ้าน กิจกรรมในชุมชน กิจกรรมเฉลิมฉลองในระดับเมือง.

       การเต้นรำแซ่วไท ที่ขึ้นชื่อที่สุด คือการเต้นรำแซ่วไท ที่เมืองลอ (เหงี่ยะโละ) จังหวัดเอียนบ๋าย แต่ละปีจะมีคนเข้าร่วมการเต้นรำแซ่วไท ที่เมืองลอ เป็นพัน ๆ คน(เมื่อ 3 ปีทึ่แล้ว มีคนเข้าร่วมเต้นรำในงานเทศกาลเต้นรำพื้นบ้าน แซ่วไท (xòe Thái) ทึ่เมืองลอ ถึง 5,000 คน นอกจากที่เมืองลอแล้ว ยังมีงานการเต้นรำพื้นบ้านแซ่วไท (xòe Thái) เป็นงานเทศกาลระดับเมืองจัดแบบใหญ่โต ที่เมืองสอ จังหวัดไลเจิว เมืองไล เมืองเดียนเบียนฟู (เมืองแถง) จังหวัดเดียนเบียน เมืองเอวียนเจิว (เมืองวัด) จังหวัดเซินลา⁰².