คนงานถูกถามว่า “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้” คำตอบคือ “เพราะเราทำแบบนี้มาตลอด” คำตอบนี้ทำให้เจ้านายที่ดีทุกคนหงุดหงิดและทำให้ผู้ประกอบการทุกคนน้ำตาร่วง. คนงานจะหยุดคิดและทำงานโดยขาดสติสัมปชัญญะ. ซึ่งธุรกิจพร้อมที่จะถูกคู่แข่งเข้ามาแย่งชิง และคนงานคนนี้ก็อาจจะถูกเจ้านายที่คิดมากไล่ออกเอาได้.
เราควรใช้ความโหด ๆ แบบเดียวกันกับนิสัยของเราเอง. ในความเป็นจริง เราศึกษาปรัชญาเพื่อเลิกพฤติกรรมซ้ำซากจำเจ. ค้นหาสิ่งที่เราทำโดยอาศัยความจำหรือกิจวัตรประจำวัน. เราต้องพูดกับตัวเองว่า: นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดจริง ๆ หรือไม่? เรารู้ว่าทำไมเราถึงทำสิ่งที่เราทำอยู่อย่างนี้ - จงทำด้วยเหตุผลที่ถูกต้อง.
1.
2.
3.
.
วันที่ 17 มกราคม
ตั้งต้นใหม่กับงานที่แท้จริง
(REBOOT THE REAL WORK) |
“ฉันเป็นครูของเธอ และเธอกำลังเรียนรู้ในโรงเรียนของฉัน เป้าหมายของฉันคือการนำเธอไปสู่ความสำเร็จ ไร้สิ่งกีดขวาง ปราศจากพฤติกรรมที่ย้ำคิดย้ำทำ ไร้การยับยั้ง ไร้ความละอาย เป็นอิสระ เจริญรุ่งเรือง และมีความสุข มองหาพระผู้เป็นเจ้าในสิ่งใหญ่ ๆ และสิ่งเล็ก ๆ เป้าหมายของเธอคือการเรียนรู้และฝึกฝนสิ่งเหล่านี้อย่างขยันขันแข็ง แล้วทำไมเธอจึงไม่ทำงานให้สำเร็จล่ะ ถ้าเธอมีเป้าหมายที่ถูกต้อง และฉันก็มีทั้งเป้าหมายที่ถูกต้องและการเตรียมตัวที่ถูกต้อง? อะไรที่ยังขาดอยู่? ... งานนั้นสามารถทำได้จริง และเป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถทำได้... ปล่อยวางอดีต เราต้องเริ่มต้นเท่านั้น เชื่อฉัน แล้วเธอจะเห็นเอง.”
-- อีพิกตีตัส, ปาฐกถา, 2.19.29-34
เธอจำได้ไหม ในโรงเรียนหรือช่วงต้นชีวิต เธอเคยกลัวที่จะลองทำอะไรสักอย่าง เพราะกลัวว่าจะล้มเหลว? วัยรุ่นส่วนใหญ่เลือกที่จะเล่นสนุกมากกว่าที่จะทุ่มเท ความพยายามที่ไร้ความเต็มใจและเกียจคร้านทำให้พวกเขามีข้ออ้างสำเร็จรูปว่า "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้พยายามด้วยซ้ำ"
เมื่อเราอายุมากขึ้น ความล้มเหลวก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอีกต่อไป สิ่งที่เดิมพันไม่ใช่เกรดที่ไร้ค่าหรือถ้วยรางวัลกีฬาภายใน แต่เป็นคุณภาพชีวิตของคุณและความสามารถในการรับมือกับโลกรอบตัว.
แต่อย่าปล่อยให้สิ่งนั้นมาทำให้คุณหวาดกลัว คุณมีครูที่ดีที่สุดในโลก นักปรัชญาที่ฉลาดที่สุดเท่าที่เคยมีมา และไม่เพียงแต่คุณจะมีความสามารถเท่านั้น ครูยังขอสิ่งที่เรียบง่ายมาก นั่นคือแค่เริ่มลงมือทำ ส่วนที่เหลือจะตามมา.
1.
2.
วันที่ 18 มกราคม
ให้มองโลกเหมือนดั่งกวีและศิลปิน
(SEE THE WORLD LIKE A POET AND ARTIST) |
"จงผ่านพ้นช่วงเวลาอันสั้นนี้ไปอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ และจงไปสู่ที่พักผ่อนสุดท้ายอย่างสง่างาม ดุจดังผลมะกอกสุกที่ร่วงหล่น สรรเสริญผืนดินที่หล่อเลี้ยงมัน และขอบคุณต้นไม้ที่ทำให้มันเติบโต"
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 4.48.2
มีสำนวนภาษาที่สวยงามน่าทึ่งมากมายใน Meditations หรือการทำสมาธิ ของมาร์คัส ซึ่งถือเป็นสิ่งน่าประหลาดใจเมื่อพิจารณาถึงกลุ่มเป้าหมาย (เพียงแค่ตัวเขาเอง). ในข้อความตอนหนึ่ง เขายกย่อง “เสน่ห์และยั่วยวน” ของกระบวนการทางธรรมชาติ “ก้านข้าวสุกที่โค้งงอลง คิ้วขมวดมุ่นของสิงโต ฟองที่หยดลงมาจากปากหมูป่า” เราต้องขอบคุณมาร์คัส คอร์เนเลียส ฟรอนโต ครูสอนวาทศิลป์ส่วนตัวสำหรับภาพพจน์ในข้อความอันทรงพลังเหล่านี้. ฟรอนโต ซึ่งได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นนักพูดที่ดีที่สุดของโรมรองจากซิเซโร ได้รับเลือกจากบิดาบุญธรรมของมาร์คัสให้สอนมาร์คัสให้คิด เขียน และพูด.
ไม่ใช่แค่วลีที่ไพเราะเท่านั้น แต่ยังมอบมุมมองอันทรงพลังให้กับเขา และตอนนี้รวมถึงเราด้วย เกี่ยวกับเหตุการณ์ธรรมดา ๆ หรือเหตุการณ์ที่ดูไม่งดงาม. ต้องใช้สายตาของศิลปินจึงจะมองเห็นว่าจุดสิ้นสุดของชีวิตนั้นไม่ต่างจากผลไม้สุกที่ร่วงหล่นจากต้น. ต้องใช้ความเป็นกวีจึงจะสังเกตเห็นวิธีที่ “การอบขนมปังแตกเป็นเสี่ยง ๆ และรอยแตกเหล่านั้น แม้จะไม่ได้ตั้งใจไว้ในศิลปะการทำขนมปัง แต่ก็ดึงดูดสายตาและกระตุ้นความอยากอาหารของเรา” และหาคำอุปมาอุปไมยในนั้น.
การมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นนั้นมีความชัดเจน (และมีความสุข) เห็นไหม การได้พบความสง่างามและความสมดุลในที่ที่คนอื่นมองข้าม มันดีกว่าการมองโลกในแง่ร้ายเสียอีก.
1.
2.
วันที่ 19 มกราคม
ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ที่นั่นก็มีทางเลือกของคุณเสมอ
(WHEREVER YOU GO, THERE YOUR CHOICE IS) |
1.
"ไม่ว่าแท่นให้คำปราศัย และเรือนจำ ต่างก็เป็นสถานที่แห่งหนึ่งเท่านั้น แห่งหนึ่งอยู่สูง อีกแห่งอยู่ต่ำ แต่ไม่ว่าสถานที่ใด คุณก็ยังคงสามารถรักษาเสรีภาพในการเลือกเอาไว้ได้ หากคุณต้องการ."
-- อีพิกตีตัส, ปาฐกถา, 2.6.25
พวกสโตอิกล้วนมีสถานะในชีวิตที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง. บางคนร่ำรวย บางคนเกิดมาในลำดับชั้นอันเข้มงวดของกรุงโรม. บางคนมีชีวิตที่ง่ายดาย และบางคนก็ยากลำบากอย่างเหลือเชื่อ. เรื่องนี้ก็เป็นจริงสำหรับเราเช่นกัน เราทุกคนต่างมาศึกษาปรัชญาจากภูมิหลังที่แตกต่างกัน และแม้แต่ในชีวิตของเราเอง เราก็ต้องเผชิญกับทั้งโชคดีและโชคร้าย.
แต่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ไม่ว่าจะยากลำบากหรือได้เปรียบ เรามีเพียงสิ่งเดียวที่ต้องทำ นั่นคือ มุ่งเน้นไปที่สิ่งที่เราควบคุมได้ แทนที่จะควบคุมสิ่งที่ควบคุมไม่ได้. ในตอนนี้ เราอาจกำลังเผชิญกับความยากลำบาก ในขณะที่เมื่อไม่กี่ปีก่อน เราอาจใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย และในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เราอาจทำได้ดีจนความสำเร็จกลายเป็นภาระ. สิ่งหนึ่งที่จะคงอยู่ตลอดไปคือ เสรีภาพในการเลือกของเรา ทั้งในภาพรวมและภาพย่อย.
ท้ายที่สุดแล้ว นี่คือความชัดเจน. ไม่ว่าเราจะเป็นใคร ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน สิ่งสำคัญคือทางเลือกของเรา. ทางเลือกเหล่านั้นคืออะไร? เราจะประเมินทางเลือกเหล่านั้นอย่างไร เราจะใช้ประโยชน์จากทางเลือกเหล่านั้นให้มากที่สุดได้อย่างไร นั่นคือคำถามที่ชีวิตถามเรา ไม่ว่าเราจะมีสถานะอย่างไร แล้วคุณจะตอบอย่างไร.
1.
2.
วันที่ 20 มกราคม
จุดประกายความคิดของคุณอีกครั้ง
(REIGNITE YOUR THOUGHTS) |
1.
Reignite Your Thoughts, พัฒนาขึ้นเมื่อ 31 กรกฎาคม 2568.
1.
"หลักการของคุณจะไม่สูญสิ้นไป หากคุณไม่ดับความคิดที่หล่อเลี้ยงมัน เพราะพลังของคุณนั้นสามารถจุดประกายความคิดใหม่ ๆ ขึ้นมาใหม่ได้เสมอ. ...เป็นไปได้ที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่! มองสิ่งต่าง ๆ ใหม่เหมือนที่คุณเคยทำ นั่นคือวิธีเริ่มต้นชีวิตใหม่!"
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 7.2
สองสามสัปดาห์มานี้คุณมีช่วงเวลาที่แย่ ๆ บ้างไหม? คุณเริ่มละทิ้งหลักการและความเชื่อที่คุณยึดถือหรือเปล่า? ไม่เป็นไรเลย มันเกิดขึ้นกับเราทุกคน.
ที่จริงแล้ว มันน่าจะเกิดขึ้นกับมาร์คัส นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขาเขียนบันทึกนี้ถึงตัวเอง บางทีเขาอาจจะกำลังรับมือกับสมาชิกวุฒิสภาที่มีปัญหา หรือกำลังมีปัญหากับลูกชายที่กำลังมีปัญหา บางทีในสถานการณ์แบบนี้ เขาอาจจะโมโห ซึมเศร้า หรือไม่ก็เลิกเช็คตัวเอง ใครบ้างจะไม่ทำแบบนั้นบ้างล่ะ?.
แต่สิ่งที่เตือนใจตรงนี้คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าพฤติกรรมของเราจะน่าผิดหวังเพียงใดในอดีต หลักการต่าง ๆ เหล่านั้นก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เราสามารถหวนกลับมายอมรับมันได้ทุกเมื่อ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน หรือเมื่อห้านาทีที่แล้ว ล้วนเป็นอดีตไปแล้ว เราสามารถจุดไฟและเริ่มต้นใหม่ได้ทุกเมื่อที่ต้องการ.
แล้วทำไมไม่ทำตอนนี้เลยล่ะ?
1.
2.
วันที่ 21 มกราคม
พิธีกรรมยามเช้า
(A MORNING RITUAL) |
1.
"ถามตัวเองเป็นสิ่งแรกในตอนเช้า:
- ฉันขาดอะไรในการบรรลุอิสรภาพจากกิเลสตัณหา?
- อะไรเป็นเพื่อความสงบสุข?
- ฉันคืออะไร? ร่างกาย เจ้าของทรัพย์สมบัติ หรือชื่อเสียง? ไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย แล้วอะไรล่ะ?
- แล้วอะไร เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผล?
- แล้วอะไรคือสิ่งที่ถูกเรียกร้องจากฉัน? ใคร่ครวญถึงการกระทำของเรา
- แล้ว ฉันหลีกหนีจากความสงบสุขได้อย่างไรนี่?
- ฉันทำอะไรที่ไม่เป็นมิตร ไม่เข้าสังคม หรือไม่ใส่ใจผู้อื่น?
- ฉันทำอะไรลงไปนี่ ที่ทำให้สิ่งเหล่านี้ล้มเหลวทั้งหมด?"
-- อีพิกตีตัส, ปาฐกถา, 4.6.34-35
1.
คนที่ประสบความสำเร็จหลายคนมีกิจวัตรหรือพิธีกรรมยามเช้า. สำหรับบางคนคือการทำสมาธิ สำหรับบางคนคือการออกกำลังกาย. สำหรับหลาย ๆ คนคือการเขียนบันทึกประจำวัน - ซึ่งเป็นเพียงบันทึกความคิด ความกลัว และความหวัง. ในกรณีเหล่านี้ ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ตัวกิจกรรมเอง แต่อยู่ที่การไตร่ตรองตามกิจวัตรหรือพิธีกรรม. หลักแนวคิดคือการใช้เวลาสักครู่เพื่อตรวจทานและสำรวจภายในตน.
การใช้เวลาเช่นนี้เป็นสิ่งที่ลัทธิสโตอิกสนับสนุนมากกว่าสิ่งอื่นใด. เราไม่รู้ว่าเขาเคยจัดสรรเวลาเงีย บๆ อยู่คนเดียว และเขาเขียนเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อใครใด ๆ เลย. หากคุณกำลังมองหาจุดเริ่มต้นกิจวัตรของคุณเอง คุณอาจเลือกแบบอย่างของมาร์คัสและรายการตรวจสอบของเอพิคเตตัสได้ดีกว่า.
ทุกวัน เริ่มต้นเสียแต่วันนี้ จงถามตัวเองด้วยคำถามยาก ๆ เหล่านี้. ปล่อยให้ปรัชญาและการทำงานหนักนำทางคุณไปสู่คำตอบที่ดีกว่า ทุก ๆ เช้า ตลอดช่วงชีวิต.
1.
2.
วันที่ 22 มกราคม
การทบทวนวันนี้
(THE DAY IN REVIEW) |
1.
"ฉันจะคอยดูแลตนเองอยู่เสมอ และที่สำคัญที่สุดคือ ฉันจะบันทึกแต่ละวันไว้เพื่อทบทวน. เพราะนี่คือสิ่งที่ทำให้เราชั่วร้าย นั่นคือไม่มีใครหันกลับมามองชีวิตของตัวเอง. เราเพียงแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เรากำลังจะทำเท่านั้น. แต่แผนการในอนาคตของเรากลับสืบทอดมาจากอดีต."
-- เซเนก้า, จดหมายด้านศีลธรรม, 83.2
1.1.
ในจดหมายถึงโนวาตัส พี่ชายของเขา เซเนกาได้อธิบายถึงแบบฝึกหัดที่เป็นประโยชน์ที่เขายืมมาจากนักปรัชญาชื่อดังอีกท่านหนึ่ง. ในตอนท้ายของแต่ละวัน เขาจะถามตัวเองด้วยคำถามต่าง ๆ ต่อไปนี้: วันนี้ฉันเลิกนิสัยแย่ ๆ อะไรบ้าง? ฉันดีขึ้นได้อย่างไร? การกระทำของฉันถูกต้องหรือไม่? ฉันจะพัฒนาได้อย่างไร?
ในช่วงต้นหรือท้ายของแต่ละวัน ชาวสโตอิกจะนั่งลงพร้อมกับบันทึกประจำวันและทบทวนสิ่งที่เขาทำ สิ่งที่เขาคิด และสิ่งที่สามารถปรับปรุงได้. ด้วยเหตุนี้ หนังสือ Meditations ของมาร์คัส ออเรลิอัส จึงเป็นหนังสือที่ค่อนข้างเข้าใจยาก. มันมีวัตถุประสงค์เพื่อความกระจ่างแจ้งส่วนตัว ไม่ใช่เพื่อประโยชน์สาธารณะ. การเขียนแบบฝึกหัดสโตอิกเป็นและยังคงเป็นรูปแบบหนึ่งของการฝึกปฏิบัติ เช่นเดียวกับการท่องบทสวดหรือลำนำสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า.
จดบันทึกประจำวันของเราเอง ไม่ว่าจะบันทึกไว้ในคอมพิวเตอร์หรือในสมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ ก็ตาม. ใช้เวลาไตร่ตรองเหตุการณ์ต่าง ๆ ของวันก่อนหน้าอย่างมีสติ. ประเมินสิ่งต่าง ๆ อย่างไม่หวั่นไหว. สังเกตสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขและสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขน้อยลง. จดบันทึกสิ่งที่ทำให้เราเสียสมาธิ จดบันทึกสิ่งที่เราอยากทำ หรือคำคมที่เราชอบ. การพยายามบันทึกความคิดเหล่านี้จะช่วยให้เรามีโอกาสลืมน้อยลง. ข้อดีอีกอย่างคือ เราจะมีบันทึกความคืบหน้าไว้ด้วย.
1.
2.
วันที่ 23 มกราคม
ความจริงเกี่ยวกับเงิน
(THE TRUTH ABOUT MONEY) |
1.
"ขอข้ามเรื่องของคนรวยไปละกัน - โอกาสที่พวกเขาดูเหมือนคนจนนั้นมีอยู่บ่อยแค่ไหน! เมื่อพวกเขาเดินทางไปต่างประเทศ พวกเขาต้องจำกัดสัมภาระ และเมื่อถึงคราวจำเป็น พวกเขาก็จะต้องปล่อยผู้ติดตามไป. ส่วนคนที่อยู่ในกองทัพ พวกเขากลับมีทรัพย์สินเก็บได้น้อยนิดเหลือเกิน...
"
-- เซเนก้า, เรื่องปลอบใจต่อเฮลเวีย, 12.1.b-2
1.
เอฟ. สก็อตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์ นักเขียนผู้มักยกย่องวิถีชีวิตของคนรวยและคนดังในหนังสืออย่าง เดอะเกรทแกสบี้ ขึ้นต้นเรื่องสั้นของเขาด้วยประโยคคลาสสิกที่ว่า "ให้ฉันเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับคนรวย พวกเขาแตกต่างจากคุณและฉัน." ไม่กี่ปีหลังจากเรื่องนี้ตีพิมพ์ เพื่อนของเขา เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ ได้แซวฟิตซ์เจอรัลด์ด้วยการเขียนว่า "ใช่ พวกเขามีเงินมากกว่า."
นั่นคือสิ่งที่เซเนกากำลังเตือนเรา ในฐานะหนึ่งในมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในกรุงโรม เขารู้ดีว่าเงินทองเปลี่ยนแปลงชีวิตได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันไม่ได้แก้ปัญหาที่คนไร้เงินทองคิดว่ามันจะแก้ได้ อันที่จริง ทรัพย์สินทางวัตถุใด ๆ ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาภายในได้. สิ่งภายนอกไม่สามารถแก้ไขปัญหาภายในได้.
เราลืมเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งมันทำให้เราสับสนและเจ็บปวดอย่างมาก ดังที่เฮมิงเวย์เขียนถึงฟิตซ์เจอรัลด์ในภายหลังว่า "เขาคิดว่า [คนรวย] เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจเป็นพิเศษ และเมื่อเขาพบว่าพวกเขาไม่ใช่ มันก็ทำลายเขามากพอ ๆ กับสิ่งอื่นใดที่ทำลายเขา" หากปราศจากการเปลี่ยนแปลง เราก็จะเป็นเช่นนั้นเช่นกัน.
1.
2.
วันที่ 24 มกราคม
ผลักดันตนเองให้เกิดความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง
(PUSH FOR DEEP UNDERSTANDING) |
1.
"จากรัสติคัส... ข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะอ่านอย่างระมัดระวังและไม่พอใจเพียงแค่ความเข้าใจคร่าว ๆ ของทั้งหมด และไม่รีบเห็นด้วยกับผู้ที่มีความเห็นมากมายเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง."
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 1.7.3
1.1.
เมดิเตชั่น (Meditations) เป็นหนังสือเล่มแรกของมาร์คัส ออรีเลียส เริ่มต้นด้วยบันทึกความกตัญญู. ท่านขอบคุณบุคคลสำคัญในชีวิตของท่านทีละคน หนึ่งในบุคคลที่ท่านขอบคุณคือ ควินตัส จูเนียส รัสติคัส ครูผู้ปลูกฝังความรักในความกระจ่างแจ้งและความเข้าใจอย่างลึกซึ้งให้กับลูกศิษย์ ความปรารถนาที่จะไม่หยุดอยู่แค่เพียงผิวเผินเมื่อต้องเรียนรู้.
ซึ่งมาร์คัสได้รู้จักกับอีพิกตีตัสจากรัสติคัส. อันที่จริงแล้ว รัสติคัสได้ให้มาร์คัสยืมหนังสือบรรยายของอีพิกตีตัสส่วนตัวของท่านมาอ่าน เห็นได้ชัดว่ามาร์คัสไม่พอใจเพียงแค่การเข้าใจแก่นแท้ของคำบรรยายเหล่านี้ และไม่ได้ยอมรับตามคำแนะนำของครู. พอล จอห์นสันเคยพูดติดตลกว่าเอ็ดมันด์ วิลสัน อ่านหนังสือ "ราวกับว่าผู้เขียนกำลังถูกพิจารณาคดีเพื่อเอาชีวิตรอด" นั่นคือวิธีที่มาร์คัสอ่านอีพิกตีตัส และเมื่อบทเรียนผ่านเกณฑ์ ท่านก็ซึมซับมัน. พวกมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของดีเอ็นเอ ในฐานะมนุษย์ของท่าน. ท่านได้ยกถ้อยคำเหล่านั้นมาอย่างยาวนานตลอดชีวิต ค้นพบความชัดเจนและพลังอันแข็งแกร่งในถ้อยคำ แม้ท่ามกลางความหรูหราและอำนาจอันมหาศาลที่ท่านจะได้รับ.
นั่นคือการอ่านและศึกษาอย่างลึกซึ้งที่เราต้องฝึกฝน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงอ่านเพียงวันละหน้าเดียว แทนที่จะอ่านทีละบท. ดังนั้นเราจึงสามารถใช้เวลาอ่านอย่างตั้งใจและจริงใจ.
1.
2.
วันที่ 25 มกราคม
รางวัลเดียวเท่านั้น
(THE ONLY PRIZE) |
1.
"มีอะไรเหลือให้ยกย่องอีกบ้าง? ข้าพเจ้าคิดว่านี่คือการจำกัดการกระทำหรือการไม่กระทำของเราให้เหลือเพียงสิ่งที่สอดคล้องกับความต้องการในการเตรียมตัวของเราเอง... มันคือความพยายามของการศึกษาและการสอน - นี่คือสิ่งที่ควรยกย่อง! หากเรายึดมั่นในสิ่งนี้ เราจะหยุดพยายามที่จะได้สิ่งอื่น ๆ ทั้งหมด... หากเราไม่ทำเช่นนั้น เราจะไม่ได้เป็นอิสระ พึ่งพาตนเอง หรือหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา แต่เราจะต้องเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา และความสงสัยต่อใครก็ตามที่มีอำนาจที่จะเอาพวกเขาไป และเราจะวางแผนร้ายต่อผู้ที่มีสิ่งที่คุณยกย่อง... แต่ด้วยการเคารพตัวเองและยกย่องความคิดของเราเอง เราจะทำให้ตัวเองพอใจและอยู่ร่วมกับเพื่อนมนุษย์ได้ดีขึ้น และสอดคล้องกับเทพเจ้ามากขึ้น - สรรเสริญทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกำหนดและจัดสรรให้เรา."
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 6.16.2b-4a
1.1.
วอร์เรนต์ บัฟเฟตต์ ซึ่งมีทรัพย์สินสุทธิประมาณ 65,000 ล้านดอลลาร์ อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกับที่เขาซื้อในปี 1958 ด้วยราคา 31,500 ดอลลาร์. ส่วนจอห์น เออร์เชล ไลน์แมนของทีมบัลติมอร์ เรเวนส์ มีรายได้หลายล้านดอลลาร์ แต่กลับนำมาใช้จัดการกับชีวิตเพียงเพียงปีละ 25,000 ดอลลาร์. คาวาอี เลียวนาร์ด ดาวเด่นของทีมซานอันโตนิโอ สเปอร์ส ใช้ชีวิตด้วยรถเชฟโรเลต ทาโฮ ปี 1997 ที่เขาใช้มาตั้งแต่วัยรุ่น แม้จะมีสัญญามูลค่าราว 94 ล้านดอลลาร์ ทำไมน่ะเหรอ? ไม่ใช่เพราะคนเหล่านี้ราคาถูก แต่เป็นเพราะสิ่งที่สำคัญสำหรับพวกเขานั้นราคาถูกต่างหาก.
ทั้งบัฟเฟตต์ เออร์เชล และเลียวนาร์ด ต่างก็ไม่ได้จบลงแบบนี้โดยบังเอิญ. วิถีชีวิตของพวกเขาเป็นผลมาจากการให้ความสำคัญ. พวกเขาปลูกฝังความสนใจที่ต่ำต้อยกว่าฐานะทางการเงินของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด. และด้วยเหตุนี้ รายได้ใด ๆ ก็ตามจึงทำให้พวกเขามีอิสระในการทำสิ่งที่พวกเขารักมากที่สุด. บังเอิญว่าพวกเขากลายเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยเกินความคาดหมาย. ความชัดเจนเช่นนี้ – เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารักที่สุดในโลก – หมายความว่าพวกเขาสามารถมีความสุขกับชีวิตได้. หมายความว่าพวกเขายังคงมีความสุข แม้ว่าตลาดจะผันผวน หรืออาชีพการงานของพวกเขาจะจบลงก่อนกำหนดเพราะอาการบาดเจ็บ.
ยิ่งเราปรารถนาสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นและต้องทำสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นเพื่อให้ได้มาหรือบรรลุถึงความสำเร็จเหล่านั้น เราก็ยิ่งมีความสุขในชีวิตน้อยลง และเรามีอิสระน้อยลง.
1.
2.
วันที่ 26 มกราคม
พลังแห่งมนตรา
(THE POWER OF A MANTRA) |
1.
"จงลบล้างความรู้สึกผิด ๆ ออกไปจากจิตใจของเราด้วยการพูดกับตัวเองอยู่เสมอว่า จิตวิญญาณของฉันมีไว้เพื่อขจัดความชั่วร้าย ความปรารถนา หรือสิ่งรบกวนใด ๆ ออกไป แทนที่จะมองดูธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งต่าง ๆ เราจะมอบมันให้กับมันตามที่ควรเท่านั้น. จงจดจำพลังนี้ที่ธรรมชาติมอบให้เราไว้เสมอ."
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 8.29
1.1.
ใครก็ตามที่เคยเรียนโยคะหรือเคยสัมผัสกับแนวคิดของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูหรือพระพุทธศาสนา คงเคยได้ยินเกี่ยวกับมนต์ หรือ มนตรา ในภาษาสันสกฤต มนตรา หมายถึง "การเปล่งวาจาอันศักดิ์สิทธิ์" ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วหมายถึงคำ วลี ความคิด หรือแม้แต่เสียง ที่มีจุดประสงค์เพื่อประทานความกระจ่างหรือคำแนะนำทางจิตวิญญาณ. มนตรามีประโยชน์อย่างยิ่งในการทำสมาธิ เพราะช่วยให้เราสามารถปิดกั้นทุกสิ่งในขณะที่เราจดจ่ออยู่กับมัน.
ดังนั้นจึงเหมาะสมที่มาร์คัส ออรีเลียส จะแนะนำมนตราแบบสโตอิกนี้ ซึ่งเป็นคำเตือนหรือวลีที่ควรระวัง เพื่อใช้เมื่อเรารู้สึกผิด สับสน หรือถูกรบกวนจากชีวิตประจำวัน มนตรานี้มีความหมายโดยพื้นฐานว่า "เรามีพลังภายในที่จะปิดกั้นสิ่งเหล่านั้น เรามองเห็นความจริงได้."
เปลี่ยนถ้อยคำได้ตามต้องการ. ส่วนนั้นขึ้นอยู่กับเราเอง. แต่จงมีมนตราและใช้มันเพื่อค้นหาความกระจ่างที่เราปรารถนา.
1.
2.
วันที่ 27 มกราคม
สามด้านของการฝึกฝน
(THE THREE AREAS OF TRAINING) |
1.
"มีสามด้านที่ผู้ที่ต้องการเป็นคนฉลาดและเป็นผู้ดีงามต้องได้รับการฝึกฝน ประการแรกเกี่ยวกับความปรารถนาและความไม่ชอบ เพื่อให้บุคคลไม่พลาดเป้าหมายในความปรารถนาหรือตกไปอยู่ในสิ่งที่ผลักไสเขาออกไป. ประการที่สองเกี่ยวกับแรงผลักดันที่จะกระทำหรือไม่กระทำ และโดยกว้างกว่านั้นคือเกี่ยวกับหน้าที่ เพื่อให้บุคคลสามารถกระทำการโดยเจตนาด้วยเหตุผลที่ดี ไม่ใช่ด้วยความประมาทเลินเล่อ. ประการที่สามเกี่ยวกับอิสรภาพจากการหลอกลวงและความสงบ และขอบเขตทั้งหมดของการตัดสินใจ คือการยอมรับที่จิตใจของเรามีต่อการรับรู้. ในบรรดาด้านเหล่านี้ ด้านที่สำคัญที่สุดและเร่งด่วนที่สุดคือด้านแรกที่เกี่ยวข้องกับความหลงไหลในกิเลสตัณหา เพราะอารมณ์ที่รุนแรงจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราล้มเหลวในความปรารถนาและความไม่ชอบของเรา."
-- อีพิกตีตัส, ปาฐกถา, 3.2.1-3a.
1.1.
วันนี้ เรามาเน้นที่การฝึกฝนสามด้านที่อิพิกตีตัสได้วางไว้ให้เรา.
ประการแรก เราต้องพิจารณาว่าเราควรปรารถนาสิ่งใดและควรหลีกเลี่ยงสิ่งใด. เพราะเหตุใด? เพื่อที่เราจะปรารถนาสิ่งที่ดีและหลีกเลี่ยงสิ่งเลวร้าย การฟังร่างกายเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ เพราะแรงดึงดูดของเรามักนำพาเราหลงทาง.
ประการต่อไป เราต้องพิจารณาแรงผลักดันในการกระทำของเรา นั่นคือ แรงจูงใจของเรา. เราทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยเหตุผลที่ถูกต้องหรือไม่? หรือเราลงมือทำเพราะเราไม่ได้หยุดคิด? หรือเราเชื่อว่าเราต้องทำบางสิ่งบางอย่าง?
ประการสุดท้าย คือ การตัดสินของเรา. ความสามารถในการมองเห็นสิ่งต่าง ๆ อย่างชัดเจนและถูกต้องจะเกิดขึ้นเมื่อเราใช้ของขวัญอันยิ่งใหญ่จากธรรมชาติ นั่นคือ เหตุผล.
ทั้งสามด้านของการฝึกฝนนี้แตกต่างกัน แต่ในทางปฏิบัติแล้ว สิ่งเหล่านี้จะถูกนำมาพิจารณาอย่างแยกไม่ออก. การตัดสินของเราส่งผลต่อสิ่งที่เราปรารถนา ความปรารถนาของเราส่งผลต่อการกระทำของเรา เช่นเดียวกับการตัดสินของเราที่กำหนดการกระทำของเรา. แต่เราไม่สามารถคาดหวังให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้. เราต้องใส่ความคิดและพลังงานที่แท้จริงลงไปในทุกด้านของชีวิต. หากเราทำได้เราจะพบกับความชัดเจนและความสำเร็จที่แท้จริง.
1.
2.
วันที่ 28 มกราคม
จงเฝ้าดูผู้ฉลาด
(WATCHING THE WISE) |
1.
"จงพิจารณาหลักการปกครองของผู้คนอย่างถี่ถ้วน โดยเฉพาะหลักคำสอนของผู้มีปัญญา ว่าพวกเขาหลีกหนีจากอะไรและแสวงหาอะไร."
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 4.38.
1.1.
เซเนกาเคยกล่าวไว้ว่า “หากไม่มีไม้บรรทัดมาวัด คุณก็ไม่สามารถทำสิ่งที่คดให้ตรงได้” นั่นคือบทบาทของคนฉลาดในชีวิตเรา คือการเป็นแบบอย่างและแรงบันดาลใจ เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดและทดสอบสมมติฐานของเรา ใครจะเป็นคนนั้นสำหรับเรานั้น ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง อาจเป็นพ่อหรือแม่ของเรา อาจเป็นนักปรัชญา นักเขียน หรือนักคิด บางที WWJD (What would Jesus do? - พระเยซูจะทรงทำอะไร?) อาจเป็นแบบอย่างที่เหมาะสมสำหรับเรา แต่จงเลือกใครสักคน สังเกตสิ่งที่พวกเขาทำ (และสิ่งที่พวกเขาไม่ทำ) และพยายามทำอย่างดีที่สุด เพื่อที่จะทำเช่นเดียวกัน.
1.
2.
วันที่ 29 มกราคม
ทำให้มันง่ายเข้าไว้
(KEEP IT SIMPLE) |
1.
"จงตั้งจิตให้แน่วแน่ในทุกขณะกับงานที่อยู่ตรงหน้า ในฐานะชาวโรมันและมนุษย์ จงทำงานนั้นด้วยศักดิ์ศรี ความชื่นชอบ เสรีภาพ และความยุติธรรมอย่างเคร่งครัดและเรียบง่าย - ปล่อยวางจากสิ่งอื่น ๆ ทั้งปวง. เราสามารถทำได้ หาก (ตระหนักว่า) ทำงานแต่ละอย่างราวกับว่าเป็นงานสุดท้าย ละทิ้งทุกสิ่งที่วกวน ละทิ้งอารมณ์ที่บิดเบือนเหตุผล ละทิ้งความดราม่า ความฟุ้งเฟ้อ และการบ่นพึมพำเกี่ยวกับส่วนแบ่งที่ยุติธรรมแล้ว (แต่เรายังอาจจะยังขัดข้องใจอยู่). เราจะเห็นได้ว่าการเชี่ยวชาญบางสิ่งทำให้ชีวิตอุดมสมบูรณ์และก่อให้เกิดความศรัทธาได้ เพราะหากเราเฝ้าดูแลสิ่งเหล่านี้ เหล่าเทพเจ้าก็จะไม่ขออะไรมากไปกว่านี้."
-- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 2.5.
1.1.
ในแต่ละวันนั้น มีโอกาสที่เราจะคิดฟุ้งซ่าน ฉันควรใส่ชุดอะไรดี? พวกเขาชอบฉันไหม? ฉันกินดีพอหรือเปล่า? อนาคตในชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไร? เจ้านายพอใจกับงานของฉันไหม? วันนี้ เรามาโฟกัสกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ากันดีกว่า เราจะทำตามคำกล่าวของบิล เบลิชิค โค้ชทีมนิวอิงแลนด์ แพทริออตส์ ที่มอบให้กับลูกทีมว่า “ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี - Do your job.” เหมือนชาวโรมัน เหมือนทหารที่ดี เหมือนปรมาจารย์ในฝีมือของเรา. เราไม่จำเป็นต้องหลงทางไปกับสิ่งรบกวนนับพัน หรือไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่น. มาร์คัสแนะนำให้ทำงานแต่ละอย่างราวกับว่ามันเป็นงานสุดท้าย เพราะมันอาจเป็นไปเช่นนั้นก็ได้. และถึงแม้จะไม่ใช่ การทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพังก็ไม่ได้ช่วยอะไร. เราจงหาความชัดเจนในความเรียบง่ายของการทำงานในวันนี้กันเถิด.
1.
2.
วันที่ 30 มกราคม
คุณไม่จำเป็นต้องควบคุม/รับรู้/เท่าทันในทุก ๆ อย่าง
(YOU DON'T HAVE TO STAY ON TOP OF EVERYTHING) |
1.
"หากเราต้องการที่จะพัฒนาตนเอง จงพอใจที่จะดูเด๋อด๋าไม่รู้เรื่องหรือโง่เขลาในเรื่องอื่น ๆ - อย่าปรารถนาหรือวางก้ามให้ตนเองดูมีภูมิมีความรู้. หาใครเยินยอหรือมองว่าเรามีความสำคัญ จงอย่าวางใจตัวเอง (หลงระเริงไปกับคำเยินยอ)."
-- อีพิกตีตัส, เอนคิริดิออน, 13a.
1.1.
หนึ่งในสิ่งที่ทรงพลังที่สุดที่เราสามารถทำได้ในฐานะมนุษย์ในโลกสื่อที่เชื่อมต่อถึงกันอย่างล้นหลามและเปิดกว้าง 24 ชั่วโมงตลอด 7 วัน คือการพูดว่า "ฉันไม่รู้" หรือพูดให้ฟังดูยั่วยุกว่านั้นคือ "ฉันไม่สนใจ" สังคมส่วนใหญ่ดูเหมือนจะยึดถือเอาคำสั่งที่ว่าเราต้องรู้ทันทุกเหตุการณ์ปัจจุบัน ดูซีรีส์โทรทัศน์ที่ได้รับเสียงชื่นชมทุกตอน ติดตามข่าวสารอย่างเคร่งครัด และแสดงตนต่อผู้อื่นในฐานะบุคคลที่มีความรู้รอบด้านและรอบรู้.
แต่หลักฐานที่บ่งชี้ว่าสิ่งนี้จำเป็นจริง ๆ อยู่ที่ไหน? ตำรวจบังคับใช้กฎหมายนี้หรือไม่? หรือเราแค่กลัวว่าจะดูงี่เง่าในงานเลี้ยงอาหารค่ำ? ใช่ เราเป็นหนี้ประเทศชาติและครอบครัวของเราที่จะต้องรู้เท่าทันเหตุการณ์ที่อาจส่งผลกระทบโดยตรงต่อพวกเขา แต่นั่นก็เท่านั้น.
เราจะมีเวลา พลังงาน และพลังสมองเหลือเฟือมากขึ้นแค่ไหน หากเราลดการใช้สื่อลงอย่างมาก? เราจะรู้สึกพักผ่อนและมีสติมากขึ้นเพียงใด หากเราไม่รู้สึกตื่นเต้นและโกรธเคืองกับเรื่องอื้อฉาว เรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้น และวิกฤตที่อาจเกิดขึ้น (ซึ่งหลาย ๆ อย่างก็ไม่เคยเกิดขึ้นอยู่แล้ว).
1.
2.
วันที่ 31 มกราคม
ปรัชญาเป็นดั่งโอสถแห่งจิตวิญญาณ
(PHILOSOPHY AS MEDICINE OF THE SOUL) |
1.
"อย่ากลับไปหาปรัชญาในฐานะที่ตนเป็นภาระงาน แต่จงมองว่าตนมีฐานะเป็นผู้ป่วยที่แสวงหาการบรรเทาอาการด้วยการรักษาดวงตาที่เจ็บ หรือผ้าพันแผลสำหรับแผลไฟไหม้ หรือขี้ผึ้ง เมื่อพิจารณาเช่นนี้ เราจะเชื่อฟังเหตุผลโดยไม่แสดงออกมา และสบายใจในการดูแลของปรัชญานี้."
-- -- มาร์คัส ออรีเลียส, การทำสมาธิ, 5.9.
1.1.
ยิ่งเรายุ่งมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งทำงาน เรียนรู้ และอ่านมากขึ้นเท่านั้น เราก็ยิ่งล่องลอยออกไปไกลขึ้น. เราเข้าสู่จังหวะชีวิต เรากำลังหาเงิน สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ และเรารู้สึกตื่นเต้นและยุ่งเหยิง. ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่กลับยิ่งล่องลอยออกห่างจากปรัชญามากขึ้นเรื่อย ๆ .
ในที่สุด การละเลยนี้จะนำไปสู่ปัญหา ความเครียดสะสม จิตใจสับสน ลืมสิ่งสำคัญ และสุดท้ายก็เกิดอาการบาดเจ็บ เมื่อเป็นเช่นนั้น เราต้องเหยียบเบรก ทิ้งโมเมนตัมและช่วงเวลาทั้งหมดไว้เบื้องหลัง. โปรดกลับไปใช้ระเบียบปฏิบัติและการปฏิบัติที่เรารู้ว่ามีรากฐานมาจากความชัดเจน การตัดสินใจที่ดี หลักการที่ถูกต้อง และสุขภาพที่ดี.
ลัทธิสโตอิกถูกออกแบบมาเพื่อเป็นยาสำหรับจิตวิญญาณ มันช่วยบรรเทาความเปราะบางของชีวิตสมัยใหม่ มันฟื้นฟูพลังชีวิตที่จำเป็นต่อการเติบโตในชีวิต ตรวจสอบมันวันนี้ และปล่อยให้มันเยียวยารักษา.
1.
2.
